بر مبنای شش اصل گفته شده اتحادیه اروپا در استراتژی دیپلماسی سایبری خود، ده کشور را به عنوان شرکای اصلی تعامل و با هدف دستیابی به توافقات دو یا چند جانبه در ارتباط با موضوعات سایبری برگزیده است.
این ده کشور عبارت اند از: آمریکا، کانادا، مکزیک، برزیل، آفریقای جنوبی، چین، ژاپن، هندوستان، کره جنوبی و روسیه.
مذاکرات اتحادیه اروپا و ایالت متحده آمریکا یکی از پیشرفته ترین تعاملات در زمینه امنیت سایبری است که به ویژه در شکل کارگروه امنیت شبکه و جرایم سایبری در سال 2010 تاسیس شد.
در بین ده کشور فوق، اتحادیه اروپا اگر چه مذاکرات انتقادی برخی همکاری ها با دو کشور روسیه و چین داشته است، اما این مذاکرات و همکاری ها هیچ وقت استراتژیک نبوده و به سطوح جدی برای همکاری نرسیده است؛ زیرا این اتحادیه اساسا روسیه و چین را در زمینه امنیت سایبری به عنوان شریک به رسمیت نمی شناسد.
متقابلا از منظر اتحادیه اروپا هر دو کشور روسیه و چین به دلیل فعالیت مخرب سایبری از قبیل جاسوسی و سایر حملات بر هم زننده امنیت با انگیزه های سیاسی منابع اصلی ناامنی سایبری تلقی می شوند که حتی برخی از اقدامات غیرسازنده آنها متوجه اعضای اتحادیه اروپا نیز بوده است. ضمن آنکه دو کشور روسیه و چین اساسا رویکرد متفاوتی را در مقایسه با اتحادیه اروپا در قبال موضوعات مرتبط با امنیت سایبری از طریق سازوکار مجمع عمومی سازمان ملل و نیز اصول سازمان همکاری های شانگهای دنبال می کنند و بسیاری از اقدامات و تلاش هایی که این دو کشور در قالب سازمان های مذکور انجام می دهد در واقع مغایر با اصول و مبانی فکری سیاست خارجی اتحادیه اروپا از جمله در ارتباط با مسائل سایبری است.
