بیست‌و‌دوم شهریورماه برابر با 256امین روز سال میلادی است. این عدد معادل دو به توان هشت می باشد که در علم کامپیوتر بسیار پرکاربرد است. از این‌رو این روز را روز جهانی برنامه‌نویس نامیده‌اند.
اگر بخواهیم سه پایه مهم هوش مصنوعی را نام ببریم می توانیم به داده ها، فناوری های سخت افزاری و فناوری های نرم افزاری اشاره نماییم. از این میان مهمترین عامل در گسترش فناوری های نرم افزاری را می توان برنامه نویسان دانست. هم آنها هستند که با دانش و خلاقیت خود می توانند از داده ها استفاده بهینه کنند و ماشین های هوشمند خلق نمایند. برنامه نویسان را می توان معادل مهندسان مکانیک عصر ماشین های بخار دانست.
آنها ماشین بخار می ساختند تا از سوخت به انرژی حرکتی برسند و این ها ماشین هوشمند می سازند تا از داده ها و منابع دیگر به هوشمندی برسند.
از همین رو برنامه نویسان منابع بسیار ارزشمندی در کشورها برای عصر هوشمندی به حساب می آیند. کشورهای مختلف برای پرورش، نگهداری و جذب برنامه نویسان برنامه های زیادی در دست اجرا دارند.
در زمینه پرورش برنامه نویسان، دانشگاه ها در کشور ما مهمترین نقش را ایفا می کنند.در خروجی های چند رشته دانشگاهی ما به عنوان مثال مهندسی کامپیوتر و علوم کامپیوتر، تعدادی به سوی برنامه نویسی روی می آورند. همچنین در سال های اخیر رتبه های خوب دانشکده های مهندسی ما نیز به رشته های مرتبط با برنامه نویسی علاقه بیشتری نشان می دهند که این موارد باید قدر دانسته شود و بستر لازم جهت پرورش و رشد این استعداد ها دیده شود. در کشور می توان علاوه بر دانشگاه در سطح آموزشگاه ها نیز به پرورش کوتاه مدت و تخصصی برنامه نویسان و رشته های مرتبط نظیر مدیران پایگاه های داده اقدام نمود.
در زمینه جذب از طریق مهاجرت نیز کشورهای مختلف دنیا برای برنامه نویسان مشوق های مختلفی در نظر می گیرند. به عنوان مثال در کشور امارات متحده عربی برای برنامه نویسان یکصد هزار ویزای طلایی در نظر گرفته اند که بهترین نوع ویزا برای مهاجران کار در آن کشور می باشد و قبل از آن فقط به افراد و نخبگان خاص ارائه می شد.
در کشور ما اما متاسفانه کمترین برنامه ای برای حفظ برنامه نویسان وجود ندارد و به طور خاص در سال های اخیر تعداد زیادی از این نیروهای ماهر و ارزشمند از کشور ما روانه کشور های غربی و حتی عربی شده اند. در واقع دستمزد برنامه نویسان در داخل ایران با نوسانات ارزی چند سال اخیر تفاوت چشمگیری با همین دستمزد در خارج از ایران پیدا کرده است و باعث مهاجرت زیادی شده است. اما در سطح سیاستگذاران اخباری یا آماری یا برنامه ای برای جلوگیری از این مهاجرت مشاهده نمی شود و در رسانه ها توجه خاصی به این موضوع نشده است. اگر در برخی از حرفه های قدیمی‌تر نظیر پزشکی صنف قوی و دارای منابعی وجود دارد و اگر مهاجرتی رخ دهد به سرعت رسانه ای می شود برای برنامه نویسان این مورد نیز وجود ندارد و عملا مهاجرت آنها را می توان مهاجرت خاموش نامید.
اگر کشور ما قصد دارد یکی از ده کشور برتر در زمینه هوش مصنوعی در دنیا باشد ناگزیر است در زمینه پرورش، نگهداری و حتی جذب برنامه نویسان خارجی برنامه های مدون داشته باشد. نمی توان همزمان به جایگاه رفیع در عرصه هوش مصنوعی اندیشید و همزمان برنامه ای برای مهمترین نیروهای انسانی این عرصه نداشت. برای گام اول باید سیاستگذارن ما آمار دقیقی از میزان برنامه نویسان شاغل در کشور و همچنین میزان مهاجران داشته باشند. در گام دوم باید برنامه ای برای نگهداری برنامه نویسان اندیشه شود تا شاهد مهاجرت بیش از پیش آنها نباشیم و در گام آخر می توان به جذب برنامه نویسان خارجی و همچنین مهاجرت معکوس برنامه نویسان ایرانی پرداخت.
