بازی‌های ویدئویی به انسان‌ها امکان این را می‌دهند که رؤیاهای ورزشی‌شان را محقق سازند؛ جهان‌هایی دیگر را بگردند؛ بی‌وقفه به حل معماها بپردازند و خیلی کارهای دیگری که فقط در رؤیا می‌دیدند؛ اما بازی‌ها فقط سرگرم‌کننده نیستند، آن‌ها به مسائل فلسفی و اخلاقی جدی‌ای دامن می‌زنند.
الکس فیشر (Alex Fisher) که مشغول نگارش رساله دکتری‌اش در دانشگاه کمبریج است، در نوشته خود ما را با نمونه‌هایی از مسائل اخلاقی، زیباشناختی و مابعدالطبیعی بازی‌های ویدئویی آشنا می‌کند. او که متخصص فلسفه بازی‌های ویدئویی است، توضیح می‌دهد که چرا معیارهای اخلاقی ما برای قضاوت افعال مجازی، مثل کودک‌آزاری یا قتل مجازی، نارسا هستند؛ چه وقت داریم یک بازی را بازی نمی‌کنیم و چطور می‌شود اشیایی را دزدید که در واقعیت موجود نیستند.
مطالعه متن کامل یادداشت:
